ευοδώνω

και ευοδώ και βοδώνω (ΑΜ εὐοδῶ, -όω

Μ και εὐοδώνω και εὐγοδώνω και βοδώνω και βγοδώνω)

νεοελλ.-μσν.

1. βάζω κάτι σε καλό δρόμο, το οδηγώ σε αίσιο τέλος, πραγματοποιώ, πετυχαίνω, καταφέρνω κάτι

2. εκτελώ γρήγορα και με επιτυχία κάποια εργασία, εργάζομαι γρήγορα

3. παθ. ευοδώνομαι και ευοδούμαι

α) φθάνω σε ευτυχή κατάληξη, βρίσκομαι σε καλό δρόμο, πηγαίνω καλά, πραγματοποιούμαι, κατορθώνομαι, εκπληρώνομαι

φρ. α. «οι διαπραγματεύσεις ευοδώνονται» — οι διαπραγματεύσεις είναι σε καλό δρόμο, πάνε καλά

β. «η υπόθεσή σου θα ευοδωθεί» — η υπόθεσή σου θα έχει ευτυχή κατάληξη, θα πάει καλά

γ) φρ. «μετά τη διόρθωση που πρότεινε» ή «με την ερμηνεία που πρότεινε ο τάδε το νόημα τού χωρίου αυτού ευοδούται» — το νήμα πηγαίνει καλά, ρέει, ικανοποιεί

μσν.

1. φθάνω με το καλό

2. κατευοδώνω κάποιον

3. εξαποστέλλω κάποιον ή κάτι

4. ετοιμάζω, τακτοποιώ

5. προφταίνω («οὐδὲ ποσῶς εὐώδωσεν ἀπόκρισιν νὰ δώσῃ», Χρον. Moρ.)

6. (παθ. απρόσ.) εὐοδώνεται

βγαίνει κάτι αληθινό, επαληθεύεται

μσν.-αρχ.

μέσ. εὐοδοῡμαι, -όομαι

ευπορώ, μπορώ, ευκολύνομαι, ευημερώ («ἕκαστος παρ' ἑαυτῷ τιθέτω θησαυρίζων ὅ, τι ἂν εὐοδῶται», ΚΔ)

αρχ.

1. βοηθώ κάποιον στον δρόμο, κάνω την πορεία του καλή και άνετη («σφῶν δ' εὐοδοίη Ζεύς», Σοφ.)

2. παθ. εὐοδοῡμαι

α) πραγματοποιώ ευτυχές, αίσιο ταξίδι

β) (για πράγματα) επιτυγχάνω, πηγαίνω καλά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εύοδος. Ο τ. βοδώνω < ευοδώνω με σίγηση τού αρκτικού προτονικού φωνήεντος, ο τ. ευγοδώνω < ευοδώνω με ανάπτυξη «αλόγου -γ-» (πρβλ. δουλεύω > δουλεύγω) και ο τ. βγοδώνω < ευγοδώνω με σίγηση τού αρκτικού προτονικού φωνήεντος].